Nasze pierwsze noworoczne spotkanie skierniewickiego ogniska WTM SYCHAR odbyło się 18 stycznia, ze względu  na obostrzenia w formie zdalnej przez Skype’a. W sumie uczestniczyło w nim 10 osób.

Na początek, z uwagi na obecność nowych osób każdy, a właściwie każda z obecnych ( bo grono wybitnie i bezsprzecznie damskie) przedstawiła w kilku słowach swoją obecną sytuację życiową. Potem rozważaliśmy Ewangelię z dnia –  Mk 2, 18-22,  dzieląc się z innymi, w jaki sposób Bóg przemawia do nas przez ten  fragment Pisma Świętego .

Ewangelia (Mk 2, 18-22)

Zwyczajów Starego Testamentu nie można przenosić do Nowego

Słowa Ewangelii według Świętego Marka

Uczniowie Jana i faryzeusze mieli właśnie post. Przyszli więc do Jezusa i pytali: «Dlaczego uczniowie Jana i uczniowie faryzeuszów poszczą, a Twoi uczniowie nie poszczą?»

Jezus im odpowiedział: «Czy goście weselni mogą pościć, dopóki pan młody jest z nimi? Nie mogą pościć, jak długo mają pośród siebie pana młodego. Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, a wtedy, w ów dzień, będą pościć.

Nikt nie przyszywa łaty z surowego sukna do starego ubrania. W przeciwnym razie nowa łata obrywa jeszcze część ze starego ubrania i gorsze staje się przedarcie. Nikt też młodego wina nie wlewa do starych bukłaków. W przeciwnym razie wino rozerwie bukłaki. Wino się wylewa i bukłaki przepadną. Raczej młode wino należy wlewać do nowych bukłaków».

Kolejnym punktem spotkania było podsumowanie ubiegłego roku przez naszą liderkę Ewę. Ewa przygotowała zestawienie wszystkich przedsięwzięć i działań realizowanych przez nasze skierniewickie ognisko oraz innych, w których uczestniczyliśmy. Był to bardzo owocny rok, choć wielu planów nie udało się zrealizować z powodu pojawienia się pandemii koronawirusa.

Nas koniec Ewa przedstawiła nam w formie prezentacji multimedialnej temat „Czerpanie z daru wspólnoty i jej budowanie”. Poniżej kilka myśli zawartych w prezentacji:

• wspólnota jest darem, a nie celem samym w sobie
•  w centrum powinien być Jezus – to On powołuje nas do wspólnoty – mamy się gromadzić wokół Niego i ze względu na Niego
• wspólnoty potrzebujemy dla: 1) wzrostu i rozwoju 2) dla służby, która jest wyrazem miłości
• wzrost i rozwój jest zgodą na duchową przemianę, formację, na szukanie Boga
• we wspólnocie uczę się budować z innymi relacje: przyjmować „trudne” osoby, przebaczać, wypowiadać swoje potrzeby
• we wspólnocie odkrywam, kim jestem, nabywam różne umiejętności
• poprzez służbę odkrywam, że więcej jest radości w dawaniu, aniżeli w braniu
• we wspólnocie jesteśmy zaproszeni, by stać się częścią całości, wychodzimy ze strefy komfortu
• Chrystus stał się Sługą – bo kocha, a ten, kto kocha, pragnie służyć

Na koniec Ewa zachęciła nas do zastanowienia się, jaką drogą prowadzi nas Jezus przez naszą wspólnotę, jakie jest moje miejsce, rola we wspólnocie, dlaczego w niej jestem.

W najbliższym miesiącu modlimy się za całą nasza wspólnotę, w tym oczywiście księdza Grzegorza, starając się każdego wspomnieć imiennie.