Na naszym spotkaniu w lutym pojawiło się 13 osób, w tym jedna po raz pierwszy. Na początek odczytaliśmy fragment Ewangelii z dnia i modliliśmy się w intencjach wymienionych przez każdego z obecnych.
Ewa przypomniała nam o ważnych inicjatywach i przedsięwzięciach mających się odbyć w najbliższym czasie.
- 4-6 marca – ogólnopolskie spotkanie dla kobiet w Żdżarach z warsztatami „Odkryj swój skarb”
- 12 marca – Diecezjalny Dzień Kobiet w Skierniewicach – Msza Święta i adoracja Najświętszego Sakramentu w kościele św. Jakuba (po mszy świadectwo naszej SKIERNIEWICKIEJ Sycharenki)
- 27 marca – Niedziela z Sycharem w parafii św. Stanisława – ze świadectwem Sebastiana z grupy LEM na każdej Mszy świętej
- 2 kwietnia – Sympozjum „Dar Życia”
Pamiętajmy także o zbliżającej się 10 rocznicy powstania naszego ogniska, którą, jeżeli Pan Bóg pozwoli, będziemy świętować 1 października tego roku.
Po ogłoszeniach z uwagi na obecność nowej osoby każdy z uczestników spotkania miał możliwość przedstawienia się i powiedzenia kilu słów o swojej sytuacji. Jedna z naszych Sycharenek, Magda, przyjechała, aby podzielić się z nami świadectwem swojego trwania w wierności i tego, jak Pan Bóg działa w jej małżeństwie. Po jej wypowiedzi rozwiązał się worek świadectw. Cudownie było słuchać, ile Pan Bóg daje nam przez tę wspólnotę i jak nagradza za wierność.
Potem Agnieszka przedstawiła wszystkim wykład na temat przebaczenia, korzystając z opracowania Alicji, liderki SYCHARU z Siemiatycz. Usłyszeliśmy między innymi:
- przebaczenie dokonuje się we wnętrzu osoby skrzywdzonej, do przebaczenia krzywdziciel nie jest potrzebny osobiście
- pojednanie dokonuje się między dwiema osobami
- trzeba przebaczyć samemu sobie, by wyciągać wnioski z błędów
- „przebaczenie” Panu Bogu – kierujmy do Niego nasz żal, złość – do Niego, ale nie przeciw Niemu – Bóg nigdy nie krzywdzi, trzeba nam uzdrawiać nasze zafałszowane obrazy Boga
- przebaczenie to mój akt woli, podejmuję decyzję, że chcę przebaczyć, niezależnie od przeżywanych emocji
- pamiętajmy, że Bóg kocha tak samo skrzywdzonych i krzywdzących
- przebaczenie jest procesem, wymaga czasu na przeżycie emocji, nabrania dystansu do siebie i krzywdziciela, a także decyzji
- prośmy Boga o zdolność przebaczenia
- uczmy się stawiania zdrowych i skutecznych granic
- jeśli krzywdziciel przeprasza, uznaje, że krzywdził, dążę do pojednania i odbudowania relacji, mogę wtedy zakomunikować mu, że mu przebaczyłem/am
- jeśli, pomimo stawiania granic krzywdziciel nadal krzywdzi, mam modlić się za niego, prosić Boga o jego nawrócenie – nie zwalnia mnie to z przebaczenia i otwartości na pojednanie
- pielęgnowanie urazy sprawia, że z ofiary sam/a mogę przeobrazić się w krzywdziciela
- do przebaczenia jesteśmy wezwani ZAWSZE, ale komunikujemy to krzywdzicielowi dopiero wtedy, gdy okaże on skruchę
- przebaczenie nie jest: zapomnieniem krzywdy/bagatelizowaniem/zaprzeczaniem/racjonalizowaniem/spokojem/zamiataniem pod dywan/naiwnością i rezygnacją z obrony przed krzywdą
- ZOBACZ SWOJĄ ODPOWIEDZIALNOŚĆ ZA KRYZYS!
Po co mamy przebaczać?
- by budować Królestwo Boże tu na ziemi
- doświadczyć Bożego pokoju
- by być wolnym: od chorób, od krzywdziciela, poczucia krzywdy
- by zatrzymać zło na sobie, nie krzywdzić innych, stawiać granice
1821 Wtedy Piotr zbliżył się do Niego i zapytał: «Panie, ile razy mam przebaczyć, jeśli mój brat wykroczy przeciwko mnie? Czy aż siedem razy?» 22 Jezus mu odrzekł: «Nie mówię ci, że aż siedem razy, lecz aż siedemdziesiąt siedem razy*.
*18,22 – „Siedemdziesiąt razy po siedem”. Sens: zawsze trzeba przebaczać.