Na naszym spotkaniu w lutym pojawiło się 13 osób, w tym jedna po raz pierwszy. Na początek odczytaliśmy  fragment Ewangelii z dnia i modliliśmy się  w intencjach wymienionych przez każdego z obecnych.

Ewa przypomniała nam o ważnych inicjatywach i przedsięwzięciach mających się odbyć w najbliższym czasie.

• 4-6 marca – ogólnopolskie spotkanie dla kobiet w Żdżarach z warsztatami „Odkryj swój skarb”
• 12 marca – Diecezjalny Dzień Kobiet w Skierniewicach – Msza Święta i adoracja Najświętszego Sakramentu w kościele św. Jakuba (po mszy świadectwo naszej SKIERNIEWICKIEJ Sycharenki)
• 27 marca – Niedziela z Sycharem w parafii św. Stanisława – ze świadectwem Sebastiana z grupy LEM na każdej Mszy świętej
• 2 kwietnia – Sympozjum „Dar Życia”

Pamiętajmy także o zbliżającej się 10 rocznicy powstania naszego ogniska, którą, jeżeli Pan Bóg pozwoli, będziemy świętować 1 października tego roku.

Po ogłoszeniach z uwagi na obecność nowej osoby  każdy z uczestników spotkania miał możliwość przedstawienia się i powiedzenia kilu słów o swojej sytuacji. Jedna z naszych Sycharenek, Magda, przyjechała, aby podzielić się z nami świadectwem swojego trwania w wierności i  tego, jak Pan Bóg działa  w jej małżeństwie. Po jej wypowiedzi rozwiązał się worek świadectw. Cudownie było słuchać, ile Pan Bóg daje nam przez tę wspólnotę i jak nagradza za wierność.

Potem Agnieszka przedstawiła wszystkim wykład na temat przebaczenia, korzystając z opracowania Alicji, liderki SYCHARU z Siemiatycz. Usłyszeliśmy między innymi:

• przebaczenie dokonuje się we wnętrzu osoby skrzywdzonej, do przebaczenia krzywdziciel nie jest potrzebny osobiście
• pojednanie dokonuje się między dwiema osobami
• trzeba przebaczyć samemu sobie, by wyciągać wnioski z błędów
• „przebaczenie” Panu Bogu – kierujmy do Niego nasz żal, złość – do Niego, ale nie przeciw Niemu – Bóg nigdy nie krzywdzi, trzeba nam uzdrawiać nasze zafałszowane obrazy Boga
• przebaczenie to mój akt woli, podejmuję decyzję, że chcę przebaczyć, niezależnie od przeżywanych emocji
• pamiętajmy, że Bóg kocha tak samo skrzywdzonych i krzywdzących
• przebaczenie jest procesem, wymaga czasu na przeżycie emocji, nabrania dystansu do siebie i krzywdziciela, a także decyzji
• prośmy Boga o zdolność przebaczenia
• uczmy się stawiania zdrowych i skutecznych granic
• jeśli krzywdziciel przeprasza, uznaje, że krzywdził, dążę do pojednania i odbudowania relacji, mogę wtedy zakomunikować mu, że mu przebaczyłem/am
• jeśli, pomimo stawiania granic krzywdziciel nadal krzywdzi, mam modlić się za niego, prosić Boga o jego nawrócenie – nie zwalnia mnie to z przebaczenia i otwartości na pojednanie
• pielęgnowanie urazy sprawia, że z ofiary sam/a mogę przeobrazić  się w krzywdziciela
• do przebaczenia jesteśmy wezwani ZAWSZE, ale komunikujemy to krzywdzicielowi dopiero wtedy, gdy okaże on skruchę
• przebaczenie nie jest: zapomnieniem krzywdy/bagatelizowaniem/zaprzeczaniem/racjonalizowaniem/spokojem/zamiataniem pod dywan/naiwnością i rezygnacją z obrony przed krzywdą
• ZOBACZ SWOJĄ ODPOWIEDZIALNOŚĆ ZA KRYZYS!

Po co mamy przebaczać?

• by budować Królestwo Boże tu na ziemi
• doświadczyć Bożego pokoju
• by być wolnym: od chorób, od krzywdziciela, poczucia krzywdy
• by zatrzymać zło na sobie, nie krzywdzić innych, stawiać granice

18²¹ Wtedy Piotr zbliżył się do Niego i zapytał: «Panie, ile razy mam przebaczyć, jeśli mój brat wykroczy przeciwko mnie? Czy aż siedem razy?» ²² Jezus mu odrzekł: «Nie mówię ci, że aż siedem razy, lecz aż siedemdziesiąt siedem razy*.

*18,22 –  „Siedemdziesiąt razy po siedem”. Sens: zawsze trzeba przebaczać.